Öylesine!

Kırıldıkça değişirsin.
Değiştikçe güçlenirsin.
Güçlendikçe umursamazsın.
Onlara teşekkür et.

Uzun zaman...

Bir haftadır blogu açıyorım,kapatıyorum.Açıyorum,kapatıyorum.
Şöyle bir baktım ki,uzun zaman olmuş görüşmeyeli.
Neler olmadı ki?
Uzun zaman dediğimiz şey; kimine göre aylar,kimine göre saniyeler değil mi?
Belki yazmayalı sadece 3 ay,belki de 5 ay oldu.Ama o arada aramıza yeni katılanlar,aramızdan ayrılanlar,üzüntüler,sevinçler,kızgınlıklar,kırgınlıklar.
Sonra bir bakıyorsun hepsi sadece bir an...

Bu aralar sürekli düşünceler içindeyim.Bir an iyi,bir an kötü.
Öfkelerim arttı sanki.Sabırsızlık,tahammülsüzlük.
Sonra hemen dönüyorum kendime,ve kızıyorum tekrardan.
Kendimden,sağlığımdan önemli ne olabilir ki hayatta.
Ama yok,olmuyor öyle.
Alışkanlıktır gidiyor,önce başkalarını düşünmeden edemiyorum.

Sonra hemen dönüyorum kendime,ve kızıyorum tekrardan.
Sağlığın yerinde,sevdiklerin yanında.
Şu hayatta bunlardan daha önemli ne olabilir ki?

Kim kızdırabilir seni,sen istemedikten sonra?
Kim üzebilir seni,sen istemedikten sonra?
Kim mutsuz edebilir seni,sen istemedikten sonra?

Zaman kısa,anı yaşa!
Sevgiler.
Fitnat.