4 Ekim 2017 Çarşamba

Vicdan azabı.

Annelik bitmek bilmeyen vicdan azabı.
Yok olmuyor önüne geçemiyorum,sürekli bir çaresizlik hissi.
En nefret ettiğim şekilde hem de.

Geçen haftalarda kuzumu bırakıp kongreye gitmem gerekti hem de 3 gece.
Aman Allahım otelde ağla ağla.
Ben ölürsem bensiz kalacak.
Halbuki gündüz bakıcısıyla devam ediyor,gece babası mis gibi bakıyor.
Ama yok olmuyor.
Aklım fikrim oğlumda ve hemen kendimi sorgulamayla geçiyor zaman.

Şimdide iki gündür diş ağrısı çekiyorum ama öyle böyle değil.
Akşam titreme nöbeti mi dersin,iki gündür sıfır uyku,yemek yiyememe.
Aman antibiyotik kullanmayayım da mis gibi sütleri içmeye devam etsin.
Evet bir akıllı benim.
Antibiyotiksiz geçiyor aslında ama doktor milleti bana kıl.
İki gündür bu ağrıyı çektikten sonra,şimdi ağlaya ağlaya içtim o ilacı.
uzun zamandır böyle bir ağrı,acı çektiğimi hatırlamıyorum.
Şiş yanak ve sinir bozukluğu da bonusu.

Varsan baksan 18 ay emdi aslanlar gibi,şimdi bıraksa nolur?
Yok ben o iki yaş gününü göreyim de sonrası Allah kerim.
Gerçekten annelik demek akıl tutulması demek bence,hiç akıl karı değil.

Haftaya Dubai'ye gideceğim.İnsanın içinde kelebekler uçuşur,yeni bir yer,yeni bir ülke.
Yok bence bu diş ağrısı bile ondan ötürü.
O kadar gitmek istemiyorum ki,kendime dert yaratıyorum.
Ah be oğlum,bir bilsen bu yaşananlar.
Yanlış anlama beni taktir et çok sev diye söylemiyorum,ileri de gerçekten ne koşullarda büyüdüğünü bil diye.
Çok seviyorum seni,hemde şuursuzca :)