22 Eylül 2016 Ayak parmakları ağıza!

Canım oğlum,
Ne yalan söyliyeyim çocukların ayak parmaklarını ağzına götürmeleri her zaman çok hoşuma gitti ve gizliden gizliye bekliyordum bu anı :)
Beklenen oldu ve çorabını giydirdikten sonra ayağını yakaladın ve ağzına götürdün,çok tatlıydın :)

zor karar.

İçimde bitmek bilmeyen sıkıntı.

Son viraj...

Ayardır beklenen ,aklımın ucuna bile getirmediğim o an geldi çattı.

Önümüzdeki hafta işe başlıyorum son bir hafta.

Bu dönemde oturup uzun uzun düşündüm.

İşe başlasam mı başlamasam mı?

Kimselere bir şey diyemeden gecelerce bunu düşünmek çok zormuş.

Tam karar verebildim mi aslında hayır.

Sistemin bize dayattıkları pek fena.

Evet hayatımızın en güzel kararlarından biri bence çocuk sahibi olmak,paha biçilmezmiş.

Neden çalışıyoruz?

Para kazanmak için..

Neden para kazanıyoruz?

Daha iyi bir yaşam için!

Peki özellikle çocuklara daha iyi bir gelecek sağlamak için,iyi de bu daha iyi bir geleceği sağlarken onun vaktinden çaldığımız anlar????

Peki çalışmadık ev hanımı olduk..

7 yaşında başlayıp 32 yaşında okula devam eden biri olarak,ve aynı şirkette de 9 senedir çalıştığımı hesaplarsak bir anda elimin tersiyle itmeyi göze alamadım,olmadı.

Bunu yapsaydım Sarp için yapacaktım tabi ki daha güzel bir neden olamazdı ama olmuyor.

Belki daha konforlu yaşama isteği belki kariyer,belki de gerçekten çocuğumuza iyi bir gelecek sunmak istediği hayatı yaşatabilmek için ne derseniz diyin,ama olmuyor,bir anda silinmiyor.

Ne yardan ne serden geçemiyormuş insan,geriye kalan sadece paramparça bir kalp ve sanki cam parçaları dibine kadar batmış bir vicdan...

Tek bir şey var,evlat sahibi olmak kadar muhteşem bir duygu olamazmış.

Allah isteyen herkese nasip etsin ve bu zorlukları hafif atlatması için de bolca sabır.

Sevgiler,

Fit.