8 Şubat 2019 Cuma

Ben yoruldum hayat.

Her şey üst üste gelir de nefes alamazsın ya,bu aralar böyle bir hal içindeyim.
Sürekli söylenirken buluyorum kendimi.
Ama artık alttan da alamıyorum,koşullarım gittikçe zorlaşıyor sanki.

İş yerinin evden 45km ötede olması ve iş yoğunluğu,
2.gebelikte 25.haftayı devirmenin ağırlığı ve yorgunluğu,
Sarp'a iki yıldır tek başına bakıyor olmak,
Hafta sonu Talat'ın gelecek mi,gelmeyecek mi endişesi,
Talat'a sıkıntılarımızı yansıtmama çabası,
Arabanın lastik değişimi faturası gelmesi (1.700tl)
Bakıcıyla yolları ani bir şekilde ayırmamız;
Yeni bakıcıya adapte süresi ve adapte olamama,
Okula tam alışmışken gitmek istememesi,
Haftada bir gün bir saat gittiğim yogaya bile her hafta gidememek,
Talat'ın evden 8-9 ay uzak olacak olması....

Saysam daha sayfa yetmez sanırım ki saymaya benim de nefesim yetmiyor.
Bu şartlar altında,kendimi yemeğe verme hissi ve mutsuzluğumu arttırması.
Ama gün sonunda diyorum ki sağlığımız yerinde daha ne olsun.
Böyle böyle geçiyor günler.
Sağlıklı günlerimiz olsun.
Fitnat.