12 Mayıs sabahı biraz değişik kalktım,ağrım var desen değil,sancım var desen o da değil,hayır olsun inşallah.
Talat Balıkesir'e doğru yola çıktı,ona da diyorum ya bugün doğurursam nasıl geri geleceksin diye,sanki Fizana gidiyor.
Sabah Sapla kahvaltı yaptık keyifle zaman geçirdik.Öğlen parka gidecektik ama yok sanırım parka çıkabilecek gücüm yok.
Kayınvalidemler geldi,Sarpı parka çıkarmalarını rica ettim.Çok huyum değil aslında Sarpı bensiz dışarı yollamak ama bir yandan enerjisini atsın istiyorum,bir yandan da kendimi dinliyorum.
Parktan geldiler,akşam ablamlara gittik,bir yandan da anneme duygu sömürüsü yapıyorum telefonda daha gelmeyecek misin diye :)
Ablamlarda hafif hafif sancı geliyor ama ben yine kimseye bir şey söylemiyorum,çok geç olmadan Sarpla eve döndük,yıkadım yatırdım.
Kapı çaldı ve annem geldi,o an yaşadığım mutluluk tarif edilemez tabi.Gece 23 civarı sancılar kendini hissettirmeye başladı,hemen ebem Vildana mesaj attım,tabi benim sancı sıklıkları yine fazla,aynı Sarpta olduğu gibi.
Bir yandan kendimi dinliyorum,acaba gerçekten doğum sancısı mı,bir yandan Talat'a haber versem mi telaşı.
Nişanda gelmemişti,o zaman yalancı sancı olabilir mi? Vildan bekleyelim sen biraz uyu diyor.
Beklemek mi? Sancım başladığı an yine dayanılmaz bir bel ağrısı,artık olacak gibi değil,Talat'a haber verme zamanı.Haber verdim ama bir yandan da bekle diyorum. Sarp içeride uyuyor,uyanmasın diye sessiz olmaya çalışıyorum.
Annem bir yandan mesaj yaparken,bir yandan Talatın yola çıkma heyecanı.Balıkesir'e vardıktan saatler sonra tekrar yola düşürme üzüntüsü,bir yandan yetişemezse korkusu.
Saat 3 civarı Talat geldi,Vildan'a mesaj attım geliyor ve dayanamıyorum diye.
Sabah 6da hastanede buluşalım dedi.
Bir yandan acaba yine uzun sürecek mi telaşı,hatta sanırım korkusu ( Sarp'ın sancısı 18 saat sürmüştü) bir yandan nasıl olacak endişesi, e bir de Sarp ne olacak,ne hissedecek paniği.
Sabah 6 gibi yola çıktık,kayınvalidemler Sarpın yanına geldi.
Hastanede Vildan'ın karşılaması ve içimde yine bir huzur.İlk doğumumda 18 saat başımdan ayrılmayarak beni inanılmaz rahatlatmıştı.
Odanın hazırlanması,kontroller ,çileli yürüyüş derken saat 8e doğru hazırız dedi.
Hemşirelerin doğumhanede beni giydirmek istemesi,ben anılarla dolu olan geceliğimi çıkarmak istememem :) Sonuçta Sarp'ı da aynı gecelikle kucağıma almıştım.
Savaşı hemşireler kazandı,Vildan hadi değiştirelim kirlenmesin diyerek ikna etti.
Oldu,olmadı,geldi,gelmiyor,yapamıyorum derken Vedat Beyin üzerime oynaması,Vildanın huzur veren sesi,ve her şeyiyle yanımda olan,elimi tutan ve gözlerimin içine bakan Talat.O an verdiği güven.Gözlerinin yaşı ve 8.10 da Bora'nın gelmesi,göbek bağını babasının kesmesi.
İkinci defa insan aynı heyecanı yaşayabiliyormuş,iki evladını da insan çok sevebiliyormuş,ve canınından çıkan iki parçayı da dünyalara değişmiyormuş.
Bora başgan 3.800 kg olarak katıldı aramıza.Muayenesi yapılırken benim de süslenip hazırlanmam lazımdı ,malum 9 aydır hazırlandığım o gurur yürüyüşümü yapacaktım.
Geceliğim tamam,tacım tamam,terlikler tamam,makyaj tamam.Bora'yı kucağıma alıp dışarıya çıkma anı,o yürüyüş,selfie çekmem ve annemin bizi karşılaması.İnsan bunun için bile bir düzine doğrabilir (bu kısmı abartı!)
Odaya geçtik,her şey yolunda,kayınvalidemler Sarpı getirdi,o an dünyalara bedel.Kardeşini karşılaması,tamamlanan ailemiz.
Allah isteyen herkese tattırsın bu mükkemmel duyguyu.
Aradan bu kadar zaman geçmemiş olsa o anki duygularımı daha güzel ifade edeyim isterdim.
Ablam tabiki yine 1 ay kalacakmışız gibi hazırlıklarını yapıp gelmiş,akşama kadar yedik içtik,Talat'ı Sarpın yanına yolladık,her şey yolunda olunca akşam 21 civarı hastanden çıktık.
Hoşgeldin oğlum,ailemize sefalar getirdin tıpkı abin gibi.
Ana kraliçe :)
