Ben,benden gittim gideli.

Son zamanlarda hiç olmadığım kadar yorgun,hiç olmadığım kadar kırgın,hiç olmadığım kadar mutsuzum.

Nedeni mi?

Bazen biliyorum,bazen bilmiyorum desem yeri.

İnsanın canı hem gülmek hem ağlamak isteyebiliyormuş.

Biri nasılsın dese oturup ağlayasım geliyor.Ben de bilmiyorum çünkü nasıl olduğumu.Neyin,neden olduğunu...

Annelik çok çok güzel bir duyguymuş ama yalnız olunca bir o kadar zormuş.

Sarp için kendimce 2 yıl,3 ay,7 gündür :) en iyisini yapmaya çalışıyorum.Aslında yapmak zorunda olduğumu da biliyorum.

Bu çocuğu ben doğurdum,bile bile,isteye ,isteye. Şimdi tabi ki bakımından,yemesinden,giyinmesinden ben sorumlu olacağım.Ay o kadar uykusuz günlerrrr geçirdim ki diye başlayan cümlelerim olmadı mı,oldu. Ne için,kimin için? Sanırım konuşmak,kendimi iyi etme yollarımdan biri.

Eskiden gezmeyi,yemeği,içmeyi seven biri olarak insan bir dumur oluyor.3 yıldır kaç kez kendim için bir şey yaptım sorusunu hiç aklıma getirmemeye çalışıyorum mesela :) Yılların bu kadar hızlı geçtiği zamanda,insanın kendine zaman ayırmaması ,ayırmamış olması diken gibi batıyor kendine.Canını acıtıyor. Bir süre sonra görev haline gelen bunca şeye kendim alt yapı hazırlamadım mı? Hazırladım.

Kendimle beraber başkalarına da kızıyorum zaman zaman.Nedense birikmişlikten mi bilinmez kızgınlıklar bir anda kırgınlık oluyor,o insanı üzüyor,hem de fazlasıyla.

Ben ne zaman böyle içime atar oldum,kabuğuma kapandım orası bilinmez.

Ama sustukça birikti,biriktikçe dağ oldu.Önleyemiyorum.

Neden desen,cevap veremiyorum,konuşamıyorum.

Her şey boğazımda bir yumru,oturuyor kalkmıyor.

Gözlerim nemli nemli.

Tek bildiğim şimdilik yorgunum,kelimelerle ifade edilemeyecek kadar.

Geçecek mi evet.

Tek isteğim hasarsız,kazasız,belasız geçip gitmesi.

Hem de bir an önce.

Son isteğim de mutlu olmak.Şen kahkahalar atacak kadar mutlu,umutlu.

Çiş,kaka,tuvalet. Kısacası bok muhabbeti.

Oğlum diye söylemirum,Sarp tam bir dahi.
Çişini lazımlığa yapmaya başladı :)))
Kendim yazıp, kendim eğleniyorum hatta sesli güldüm.
Anneler arasındaki yarışlar tam GOT tadında.İzledikçe doyamıyorsun.

Meme bırakma işlemini de bitirdiğimize göre sıra geldi çiş,kakaya.
Aslına bana sorsanız beş yaşına kadar söylemese de olur.Ne kadar rahat bezi bağla çık.
Ama yaz günü çocuğa daha fazla çin işkencesi yapmak istemiyorum.

Bakıcımız Seval Hanım'ın üç günlük izin almasıyla,biz de kendimizi Mordoğan'a attık.
Eren ile Ozan'ın orda olmasından,Ateş'in izlediğimiz tuvalet videolarından cesaretlenerek gaza geldik.
Daha önce her türlü lazımlığı alıp bu yola başkoymuştum :)
İlk günler çim sulayalımla başlayan maceramız,lazımlığa kaka yapmayla devam etti.
İlk 4-5 gün her şey çok güzeldi.
Sadece uyurken bez takıyor daha sonra çıkartıyorduk.
Tatil bitti eve geldik.Yine kör topal idare ettik.

Bayram tatili de şahane denk geldi. Ohhh Mordoğan'da sere serpe her şey yolunda.
Eve döndük 2 gün boyunca arzular şelale. Evin farklı yerlerine işaret koymuş Sarp paşa.
Şimdi gece de bağlamıyoruz, tabi ki kaçaklar oluyor ama henüz bir ay bile olmadı başlayalı.
Her şey o kadar kolay oldu ki, bence bunu da başaracağız canım oğlumla.

Sevgiler,
Fitnat.

Meme bırakma zamanı- Nisan 2018.

Ben atlamışım sanırım bu konuyu ya da yazdım ama hatırlamıyorum :)
Önemli konuları yazmak istiyorum çünkü her ne kadar istesem de bir türlü not almayı başaramadım Sarp doğduğundan beri.
En azından burda yazdığı zaman dönüp dönüp bakmak kolay geliyor :)

12-15 Nisan 2018 tarihleri arasında İstanbul'da fuarım vardı.Bende aylar öncesinden bir stres bir karın ağrısı.
Nasıl yapacağım,işin içinden nasıl çıkacağım,kafamda deli sorular...

1-Fuardan bir gün önce gitmem lazım hazırlıkları takip etmek için.
2-Fuar sonuna kadar beklemem lazım bir aksilik olmaması için.
3-Talatın hafta içi izin alma şansı yok.
4-Sarp kimsede kalmaz ayrıca süt stoğum yok,kalamaz.
5-5-6 gün görümeden duracağımıza mı yanarım,nasıl duracağız o kısıma mı yanayım?

Derken,sanırım bir mucize oldu ve Talat'ın ikinci uçağı tam fuar öncesi bitti.Bu demek ki,iki hafta izinli olacak. Nasıl bir şans,ya da muzice.Adını tam koyamadığım ama içimi ferahlatan bir his.
Hep beraber gideceğimiz için arabayla gitmeye karar verdik.Beraber otelde kalıp,gündüz ben fuara onlar baba-oğul gezmelere.
Fuar etrafında çok güzel parklar olduğu için hiç zorlanmadan şahane zaman geçirdiler.
Geceleri de beraber olduğumuz için ben de bir nebze vicdan azabımı azaltmış oldum.

Malum artık Sarp iki yaşında olduğu için bir şekilde emzirmeyi de bırakmam lazım ama nasıl olacak bir türlü kafamda oturtamıyordum.
İstanbul dönüşü emzirirken koltuğuna oturmak istedi,o an bir ışık yandı.Koltuğuna koyacağımı bundan sonra da memenin olmayacağını söyledim.
Gayet güzel bir şekilde uyudu.
O gece emzirmedim.Uyanınca elini tuttum.
Daha sonra ki geceler de hiç emzirmedim,Sarp da çok zorlamadı.Ara ara sordu,istedi anlattım.
Hiç bu kadar kolay olabileceğini düşünmemiştim.

Fuar dönüşü Gümüdür'de 3 günlüğüne bir otele gittik,orda da memesiz uyudu.Tabi biraz uzun sürdü,su içicem,orda yatçam burda yatçam,kucağına gelcem,ee aç diye diye :) Olcak tabi unlar çocuk en nihayetinde.

Ta ki o gün gelene kadar zorlanmadım.
Eve döndükten sonra ilk 2 gün bakıcıdan bana gelmek istemedi.Bir gün kucağıma alığ yukarıya çıkardım,salona geçtik kucağıma oturdu.Bir ağlamaya başladı ama ben Sarp'ı böyle ağlarken görmemiştim diyebilirim.O kadar endişelendim ki,o suratının hali hala gözümün önünde.

Sorular sordum,düştün mü ,bir yerin mi acıyor.Parkta düştüğünü,ayağının acıdığını söyledi.
Sonradan anladım ki meme için ağlıyor.
O ağladıkça ben ağlıyorum, ben ağladıkça o hayır diyerek gözyaşlarımı siliyor.
Annelik yürek yangını.

P.S :
1-Meme bırakmak bana daha zor geldi,sanki aramızdaki bağ koptu hiç bir şey eskisi gibi olmayacak.
2-Kaç gece acaba bir kez emzirsem mi diye düşündüm hiç hatırlamıyorum ama kendime hep engel oldum.
3-24 ay emzirdim,23 ay sağdım sanırım yeterli bir süre.
4-Geçen gün anne memeye bakçam diyerek açtı ve sadece meme bitti dedi,o bile o kadar zor geldi ki,sanırım büyüklere her şey çok daha zor geliyor.
5-Gece uyanmaları 5-6 defadan 1-2'ye indi,hatta bazen sabaha kadar uyuyor benim için mucize.
6-Sabah kalkma saati 9 değil 6 oldu :) Olsun, o da kabulüm.

Herkese nasip olsun çok güzel bir duygu emzirmek.
Hala gözlerimin dolduğuna göre,ben hala lohusayım :)
Yaşasın anne olmak ve bitmeyen lohusalık.
fitnat.