Meme bırakma zamanı- Nisan 2018.

Ben atlamışım sanırım bu konuyu ya da yazdım ama hatırlamıyorum :)
Önemli konuları yazmak istiyorum çünkü her ne kadar istesem de bir türlü not almayı başaramadım Sarp doğduğundan beri.
En azından burda yazdığı zaman dönüp dönüp bakmak kolay geliyor :)

12-15 Nisan 2018 tarihleri arasında İstanbul'da fuarım vardı.Bende aylar öncesinden bir stres bir karın ağrısı.
Nasıl yapacağım,işin içinden nasıl çıkacağım,kafamda deli sorular...

1-Fuardan bir gün önce gitmem lazım hazırlıkları takip etmek için.
2-Fuar sonuna kadar beklemem lazım bir aksilik olmaması için.
3-Talatın hafta içi izin alma şansı yok.
4-Sarp kimsede kalmaz ayrıca süt stoğum yok,kalamaz.
5-5-6 gün görümeden duracağımıza mı yanarım,nasıl duracağız o kısıma mı yanayım?

Derken,sanırım bir mucize oldu ve Talat'ın ikinci uçağı tam fuar öncesi bitti.Bu demek ki,iki hafta izinli olacak. Nasıl bir şans,ya da muzice.Adını tam koyamadığım ama içimi ferahlatan bir his.
Hep beraber gideceğimiz için arabayla gitmeye karar verdik.Beraber otelde kalıp,gündüz ben fuara onlar baba-oğul gezmelere.
Fuar etrafında çok güzel parklar olduğu için hiç zorlanmadan şahane zaman geçirdiler.
Geceleri de beraber olduğumuz için ben de bir nebze vicdan azabımı azaltmış oldum.

Malum artık Sarp iki yaşında olduğu için bir şekilde emzirmeyi de bırakmam lazım ama nasıl olacak bir türlü kafamda oturtamıyordum.
İstanbul dönüşü emzirirken koltuğuna oturmak istedi,o an bir ışık yandı.Koltuğuna koyacağımı bundan sonra da memenin olmayacağını söyledim.
Gayet güzel bir şekilde uyudu.
O gece emzirmedim.Uyanınca elini tuttum.
Daha sonra ki geceler de hiç emzirmedim,Sarp da çok zorlamadı.Ara ara sordu,istedi anlattım.
Hiç bu kadar kolay olabileceğini düşünmemiştim.

Fuar dönüşü Gümüdür'de 3 günlüğüne bir otele gittik,orda da memesiz uyudu.Tabi biraz uzun sürdü,su içicem,orda yatçam burda yatçam,kucağına gelcem,ee aç diye diye :) Olcak tabi unlar çocuk en nihayetinde.

Ta ki o gün gelene kadar zorlanmadım.
Eve döndükten sonra ilk 2 gün bakıcıdan bana gelmek istemedi.Bir gün kucağıma alığ yukarıya çıkardım,salona geçtik kucağıma oturdu.Bir ağlamaya başladı ama ben Sarp'ı böyle ağlarken görmemiştim diyebilirim.O kadar endişelendim ki,o suratının hali hala gözümün önünde.

Sorular sordum,düştün mü ,bir yerin mi acıyor.Parkta düştüğünü,ayağının acıdığını söyledi.
Sonradan anladım ki meme için ağlıyor.
O ağladıkça ben ağlıyorum, ben ağladıkça o hayır diyerek gözyaşlarımı siliyor.
Annelik yürek yangını.

P.S :
1-Meme bırakmak bana daha zor geldi,sanki aramızdaki bağ koptu hiç bir şey eskisi gibi olmayacak.
2-Kaç gece acaba bir kez emzirsem mi diye düşündüm hiç hatırlamıyorum ama kendime hep engel oldum.
3-24 ay emzirdim,23 ay sağdım sanırım yeterli bir süre.
4-Geçen gün anne memeye bakçam diyerek açtı ve sadece meme bitti dedi,o bile o kadar zor geldi ki,sanırım büyüklere her şey çok daha zor geliyor.
5-Gece uyanmaları 5-6 defadan 1-2'ye indi,hatta bazen sabaha kadar uyuyor benim için mucize.
6-Sabah kalkma saati 9 değil 6 oldu :) Olsun, o da kabulüm.

Herkese nasip olsun çok güzel bir duygu emzirmek.
Hala gözlerimin dolduğuna göre,ben hala lohusayım :)
Yaşasın anne olmak ve bitmeyen lohusalık.
fitnat.