8 Mayıs 2016 Anneler günü.

Bu sene oğlumla ilk anneler günümüz...
Allah hiç kimseyi annesiz bırakmasın,hem annem yanımdaydı hemde ben bir anneydim,daha büyük bir mutluluk olamaz sanırım.

Ben en çok anne olmayı sevdim! gibi laflar vardır yada Anne olunca anlarsın,gerçekten hayatta öyle gerçeklikler varmış.

Her zaman planlı programlı olmayı sevsem de bazı şeylerle ilgili çok da planım yokmuş aslında.
Düğün,gelinlik,anne olmak gibi.
Hayatta her kadının böyle hayalleri olur zaman zaman.
Düğünüm şöyle olsun,gelinliğimin duvağı 5 metre olsun,25 yaşında anne olayım gibi gibi gibi.
Ama biz düğün yerimize bir günde,gelinliğimi bir saatte,anne olmayı ise bir anda karar verdik.
Pişman mıyım,asla!
Görmemişler gibi dolaşıyoruz ortalıkta keşke daha önce olsaymış diye.

Hayatta hep önceliklerim farklı oldu,anne olmama her zaman biraz daha var diye geçiştirdim kendimi.Sonradan düşündüm ki,hayat arkadaşımı çok doğru seçip,çok da güzel bir evliliğimiz vardı,istedim ki,kocamı çok sevdiğimiz için ikimizin ortak bir ürünü düşüncesi çok güzel geldi.
Şimdi baktıkça bakmaya doyamıyorum.
Bu yazıyı neden yazdım yada nasıl bu kadar karışık yazmayı başardım bilemiyorum.
Belkide 45 gündür oturup şöyle uzun uzunnn yazmaya zamanım olmadığı için,yada kafamın çok karışık olması yazıya da yansıdı.

Anne olmak dünyanın en tarifsiz en güzel en özel duygusu,bir o kadar da büyük sorumluluk..
44 gündür,ne yiyorum,ne içiyorum,zaman nasıl geçiyor,ne zaman duş alıyorum,ne zaman yatıyorum,ne zaman kalkıyorum bilmiyorum.
Her zaman özenli,düzenli,bakımlı olmaya çalışırken hayat bir anda evladının etrafında dönüyor,her zaman yaptıkların lüks oluyor.
Evet annemler belki hayatımı kolaylaştırdı ama bir yandan da herkes için hayat eski seyirinde giderken,bir tek benimki farklı dönüyormuş hissi çok garip.
Bir minik yavru tamamen sana teslim,her şeyiyle sana muhtaç,zor.

Karşılıksız sevgi,fedakarlık,evet tam da bu sanırım,kimse için yapamayacaklarını evladın için yapmak.
9 ay rafine şeker yememek,32 yıldır yemediğin antrikotu yemek vs...
Evladın için,sen senden geçebiliyormuşsun...
Özel.
Mis gibi kokusunu içine çekince tüm yorgunluğunu unutmak.
Her şeyi bebektir yapar,olacak o kadar,geçecek diye savurmak..
Anlatmak istiyorum sabaha kadar,ama Sarp uyandı :)
Anne olmak bunu gerektirir :)

P.S. : İlk anneler günümüzde malesef Talat nöbetçiydi,çok ama çok üzüldüm ta ki işe diye çıkıp,mesaiye arabayla gitmeyi göze alıp,elinde papatyalarla gelene kadar.Kocamın aldığı her çiçek her hediye çok özel ama bu bambaşkaydı..Unutamayacağım anlardan biri.
bir de nurtopu gibi güneş gözlüğüm oldu :)
İyi ki varsınız,iyi ki benimlesiniz.
Fitnat.