Sevmiyorum böyle yazılar yazmayı.
Ben nedense ölümü de sevmiyorum,kim sever ki?
Ben normal karşılayamıyorum,normalleştiremiyorum diyelim.
Uzak,yakın,genç,yaşlı.Her ölüm için benden bir parça eksiliyor sanki.
Ama bu seferki biraz fazla.
Teyze,anne yarısı derler ya.Bende beş tane teyze var,kimiyle daha yakın,kimiyle daha mesafeli.Mesafeli dediğime de bakmayın.
Sıralama yapmak gibi aslında.
İşte dün teyzemin cenazesindeydim.O kadar içi yanıyormuş ki insanın.Anlatılamıyor.
Annem; her zaman metanetli,dirayetli.Kadını kesseler acımaz öyle bir şey.
20 sene önce,kuzenim şehit olduğunda annem gidip,başkası gelmişti sanki.
Ben onu hiç öyle görmemiştim.
İşte şimdi yine aynı annem.Dirayetli,metanetli annem gidip,yerine başkası gelmişti.
İnsan teyzesine bu kadar üzülürken,annesi de öyle görmek çok acı.
Saatler içinde gerçekleşen ölüm.
Fenalaşma,ciğerlere pıhtı ve kalp krizi.Hepsi toplam 5-6 saat içinde gerçekleşiyor.
İnanılmaz.
Geriye sadece kocaman,nasıl yaşanacağı bilinmeyen bir acı.
Öyle büyük bir acı.
Mekanın cennet olsun teyzem.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder