İçimde atlar koşturuyor.

Evet bir zaman önce İlker evleneceği zaman ne hissettiğini sorduğumda 'İçimde atlar koşturuyor'demişti ve bu laf benim çok hoşuma gitmişti.
İçimde kelebekler uçuşuyor lafı benim için her zaman hafif kalmıştı.Bu laf zaman zaman hislerime tercüman oluyor.
Şu an yaşadığım tam da bu.
Babanemi hastane odasında hatta yoğun bakımında gördüğümden beri,bir yanım eksik.Babanem benim,hep hayat dolu,yanakları al al,gözleri yemyeşil,kıpır kıpır minnacık bir babane.Adımı babanemden aldığımdan mı,yoksa yıllarca her yazımı koşa koşa babanemin yanında kutladığımdan mı bilinmez ama babanemi çokk pek çok severim.
Evet orada öylece yatıyordu,her yerinde makineler,sürekli uyutuluyordu.Her gittiğimde uyandırıyor,muhabbet edip,beni tanımasını istiyordum.
Bir kaç gündür her giden babanemin çok iyi olduğunu,onlara sarıldığını ve hatta öptüğünü söylüyorlardı.
Beni mi avutuyorlar acaba diye düşünmeden edemiyordum.
Dün akşam ziyaret saati olmamasına rağmen,şansımı denemek istedim.Kapının önünde hemşirelere ve doktora dakikalarca dil döktükten sonra,girmeme izin verdiler.
Babanem orda öylece beni bekliyordu sanki.Yine uyuyordu,uyandırdıklarında sanki beni tanımadı.
O an içimden bir şeyler koptu gitti.
Ama sonra,kara kızım diye beni sevmeye başladı.Konuşabiliyordu,sesi çıkmasa da artık ne söylediğini anlayabiliyordum.
Muhteşem bir duygu,öptüm,öptüm,oda beni öptü.
muhteşem bir duygu.
Babanemi ne kadar çok sevdiğimi bir kez daha anladım.
O da beni bırakıp gitmeyecek.
Sevgiler,
Fit.