Baktım işler böyle yürümüyormuş.
Bu aralar o kadar yoğunum ki.
İş yerinde son 53958 haftadır pazarları da çalışıyorum.
İşten çıkıyorum,ablama,orda çocuklarla eğlendikten sonra,yüksek lisans dersinme.
İş yeri,akşam yemekleri,fuarlar,seyahatler...
Son bir aydır kocamı görememem ayrı bir konu.
Şimdi bir de ev arama telaşı.
Ev,eşya,taşınma,yerleşme.
Uykusuz her gece....
Şikayetçi yada pişman mıyım?
Hayır!
Ben de bunu anlamıyorum.Bir insan kendine neden bu eziyeti yapar ki.
Şöyle uzun uzun pazar kahvaltıları,ardından güzel bir türk kahvesi,ardından gazetesi kitabı.
Güzel olmaz mıydı?
Olur du...
Ama kendi seçimlerim ve ben bu seçimlerden dolayı mutluyum.
İzmir'de olmamın en büyük artısı benim dünya tatlısı sıpalarım tabi ki.
Her gün beraberiz,akşam göremesem bile gece görüyorum onları.
Küçük sıpa da sabahın köründe kalktığı için arayı kapatıyor :)
Yoğunum ama mutluyum.
Bence en önemlisi de bu.
Fit.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder