Hoşgeldin! 2019.

Yeni yıl,hangimizin içine dokunmaz ki?
Hangimiz hemen dileklerimizi,umutlarımızı sıralamayız?
Hangimiz gelecek senenin,bir önceki seneden daha iyi olacağına inanmayız?
Derken geldi yine yeni bir yıl.

2018 nasıl geçti? Bence her sene gibi,iyi yanları da, kötü yanları da oldu.
Yeni yıl bize yeni umutlarla geliyor mu? Evet.
Ailemiz büyüyor,bence en güzel yanı bu.
Bambaşka planlarda var mı? Evet. Ama önümüzü çok göremediğimiz için plan halinde kalsın şimdilik buraya yazmayayım.

Talat'ın üs solunum yolu enfeksiyonu geçirmesiyle,yeni yıl tatili cumadan,benimde cumartesiden başladı.İnsan kocasının hasta olmasına sevinir mi? Evet. Hem de öyle böyle değil,başka geçirebileceğimiz zaman olmadığı için malesef bu aralar böyleyiz.
Pazartesi gününü de izin aldım,oh değmeyin keyfimize.
Yeni yılı da arkadaşlarla geçirdik,bizden çok çocuklara yaradı,eğlendiler,kudurdular.
Ee her güzel bir gün bitermiş.

Salı günü Talat'ın mesaiye dönmesi gerekiyor diye bende annemlere gideyim dedim,Sarp'ın kafası dağılsın.

Sabah Talat bize simit aldı,onları unuttuk,yoldan geri döndük.
Tam yola çıktık Beril'in dedesinin ölüm haberi geldi.
Yola devam ederken,Semih'in bebeği,Efe dünyaya geldi.
Annemlere girmeden market alışverişimizi de yapalım,yağmurda gir çık yapmayalım derken,lastiği patlattım,öyle böyle değil.
Tatil olması sebebiyle bir lastik değişimi için yüz kişiyle konuştuk.
Dönüş yolunda Sarp'ı hayatımda ilk defa böyle gördüm sanırım.Dalgın dalgın dışarıya bakıyor,her sorduğum soruya babam gelsin diyerek cevap verirken ağlıyor.

Eve geldik,kafası dağılsın diye Seval Hanımlara gittik.
Dönüşte yatma zamanı,yatağından on defa çiş kaka bahanesiyle kalktı.
En son yine babam gelsin diye,ağlama sahnesi.
Kucağıma aldım,koltukta uyutmaya çalıştım.

Canım öyle yandı ki...
Sarpın ağırlığından kaynaklı,karnıma sancının girmesi mi,yoksa vicdanımın ağırlığı mı çözemedim.
Ailece son iki yıldır zor,çok zor zamanlar geçiriyoruz.
Yıprandık,çok yıprandık.
Hepimizin yaşadıkları,bir diğeriyle aynı.
Sorumluluklarımız farklı,yaşadığımız acı,özlem,hasret aynı.
Ama insan evladını öyle görünce acının,vicdanın ağırlığı fena.
Nefesim tıkandı,boğazım düğümlendi.
Saatlerce kucağımda,öpe koklaya uyuttum.

Yine aynı sorular,yine aynı vicdan azapları.
Gelecekleri iyi olsun diye çalışırken,çaldığımız güzel yılları,zamanları.
Kim verecek bu hesabı?

Hoşgeldin! yeni yıl.
Bana çok hoş geldin.

Tek dileğim senden,sağlıklı,mutlu ve huzurlu bir yıl ol.
Sevdiklerimi alma.
Fitnat.