Doktor randevu günü fazlasıyla stres ve heyecan yapıyor bende.Acaba bebik nasıl,iyi mi,her şey yolunda mı,kalbi ile ilgili herhangi bir problem çıkar mı..wuhuuuu bin beş yüz tane soru olunca insanın kafasında hali ile stres topu gibi oluyor.
Bir yandan da helecanlar,helecannnlarrr.Şimdi bize kendini gösterecek mi? Hareket edecek mi bitmek tükenmeyen ama beni fazlasıyla tüketen maraton :)
Randevu saatine kadar hareket etsin diye yediğim tahin pekmez de cabası,tüm gün içim yandı içimmm.Anne olmak ne kadar zormuş tahmin etmeye başlıyorum ama bir o kadar da keyifli.Randevu saatimiz gelip çattı,400 gr.almışım.Toplamda 800 gr.Yani daha hamile kaldığım kilonun bile altındayım.Bu çok sevindirici haber.Normalde de kilo takıntım hep vardır ama hamilelikte bu kadar kiloya takmamın tek sebebi,bebeğe fazla yük yüklemeyeyim,doğumda herhangi bir sıkıntı olmasın,yoksa kilo dediğin iki aya bakar,o konuda yaşanmış tecrübelerim,deneyimlerim var :)
İlk aşamayı atlattık geldik tansiyon,nabız bıdı bıdı.Tansiyonum genel anlamda düşüktür,hamilelikte de pek problem yaşamıyorum ama bugün küçük bir sürpriz oldu ve benim nabız 124 çıktı,e biraz fazla tabi.
Bir ay boyunca takip edeceğiz bakalım,heyecandan mıdır,yoksa başka bir problemden mi diye.Ben heyecandandır diye kalbimi ferah tutuyorum.
Paşa hazretleri 393gr.mış.Doktor şuan bunların üzerinde durmaya gerek yok dedi.Her şey yolunda bizim için önemli olan o.Tek yolunda olmayan bizimki dini bütün bir şahıs sanırım.Yine namaz pozisyonuna geçti ve gidene kadar da öylece kaldı.Yüzünü göstermiyor bir türlü bize,öleceğim meraktan.
En heyecan dolu an ise,ellerini hareket ettirirken hem ultrasondan görüyoruz,hemde ben hissedebiliyorum.Böylece kımıldanmaları daha da anlamlanmış oldu.Çok heyecanlı,çok.
Görüşmemizin iki sevimsiz kısmı vardı...
1-Aylardır planladığımız,kimselere çaktırmadan deli gibi araştırmalar yaptığım,güzel bir Bulgaristan kış tatilinin iptali,en azından benim için.Doktor ben olsam gitmezdim dediği an akan sular duruyor,bende amannnn nolcakkkk domuz gibiyim maşallah,arabada kiralamışız,ver elini Bulgaristan diyemedim.Denmiyormuş!Olsun,oğlumuzla daha şahanelerine gideriz.Neydi,anne olmak fedakarlık ister.Babasının gitmesi için ısrar ettik,ne de olsa onun gitmemesi için bir sebep yok,en azından plan iptal olmasın.
2-26.haftadan sonra yediklerine çok dikkat edeceksin!! Yeşil sebzeler,kuru bakliyatlar,et,balık yiceksin,hazır tavuk yemeyeceksin,e tabi bir de şimdi yediğin kadar meyve yemeyeceksin.İnsanın dünyası yıkılır mı? Benim yıkıldı.Et yememe olayımı kimseye anlatamıyorum artık anlatmaya da çabalamak istemiyorum çünkü çok sıkıldım.Kocama göre önyargılıyım,annemlere göre denesem yiyebilirim,kayınpederime göre ben ağzımın tadını bilmiyorum gibi liste uzayıp gidebilir.
Kimse de ya arkadaş sen yemiyorsan bir bildiğin vardır demiyor.
Bu durumlarda çok üzülmeye başladım,sanki bir tek ben çocuğu düşünmüyorum ve insanlara göre en basit konu et yemeyi bile reddediyorum ama herkes çocuğumu benden daha çok düşünüyor.
Felaket senaryoları başlıyor,ama bak yemezseeeen!
Sen annesin vicdanın nasıl rahat edecek!
Artık üstüme üstüme geliyor ve yeme/içme/kilo ile ilgili muhabbetlere katlanamıyorum.Sinirlerim tepeme çıkıyor ve bir süre kendime gelemiyorum.Umarım bu süreci biraz daha sakin atlatabilirim :(
Sağlıklı ve sakin günler...
Fitnat.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder