Evet canım oğlum bir haftayı geride bıraktık bile,kah ağlayarak,kah gülerek...
Bugün daha Perşembe ama Cuma günleri süt izninde olacağım için ben bu haftayı bitirdim kafamda.
Hem çok zor hem de inanılmaz hızlıydı.
Seninle beş buçuk ay boyunca 7/24 dipdibe olunca ikimize de zor geldi bence.
Her gün işe gelirken evden çıkma anı çin işkencesine bedel,hele bir de uyanıksan...
Allah böyle ayrılıklar versin ama seni kendim büyütme imkanım olmadığı için çok üzgünüm ve bu üzüntü yıllar geçtikçe katmerlenerek artacak.
İşe başladıktan sonra şunu anladım ki,ben çalışmadan da yapamam.
Daha farklı bir alternatif olabilirdi,mesela öğretmen olsaydım eğer,en azından yarım günümü geçirebilirdim seninle.
Ama iş yerimi de seviyorum ben ,gelince bunu da farkettim.
Çalışma saatleri uzun,yolu uzun,parası az :) ama olsun mutluyum.
Tüm gün Seval teyzeyle beraberdin,neyse ki senin şansına (doğduğundan beri maşallahın var şans konusunda) gerçekten vicdanlı ,iyi niyetli bir bakıcı denk geldi,en azından şimdilik.
Aksi olsa anlaşılırdı heralde.
En güzel yanı,bize 100 mt mesafede oturuyor olması,yol derdimizin olmaması büyük lüks.
Malum ben uzakta ve uzun saatler çalışınca sana bakıcı bulmakta zor oldu tontiğim.
İlk hafta biraz zor geçti,biraz huysuzdun ayıptır söylemesi,e birde iştahsız,e birde durmadın :)
Ben de öldüm öldüm dirildim,ama bugün daha iyiymişsin,hem neşeli,hem iştahlı.
Akşamları mı?
Ah işte tüm günü iple çektiğim an,beni görünce birden heyecanlanıp,ellerine yüzüme koyman yok mu? o anın hayaliyle yaşıyorum bütün gün,seni öpmelere koklamalara doyamıyorum.
tek kötü yanı çok kısa zaman geçiriyoruz seninle.
Biraz oynuyoruz,yıkıyorum,emziriyorum ve uyuyorsun.
Bir haftadır o düzeni oturtmaya çalışıyoruz,akşam 8.40 da uyuyorsun.
Napalım,Cuma ve hafta sonu bol bol görüşüp oynarız seninle.
Seni çok seviyorum sarı kuzum.
annen.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder