Bazıları sırf egolarını tatmin etmek için takdir edilmek ister,bazıları hiç çabalamadan fark etmeden takdir edilirler.
Ama en önemlisi insanın,ihtiyacı olduğu ya da hak ettiği bir anda takdir görmemesidir.Bu anlar kırılma noktasıdır.
Mütevazi durayım dersiniz yine olmaz,evet bunları ben yaptım diye avazınız çıktığı kadar bağırmak istersiniz yine olmaz.
İşte,evde,okulda,aile içinde vs.vs.vs...
Benim olayım ise,hiç bir zaman poh pohlanmak istemedim ama insan ara sıra sırtı sıvazlansın,bir güven duygusu gelsin,motive olsun istiyor...
Evde yaptığım yemekte,temizlikte,oradan oraya koşturduğumda...
İş yerinde deli gibi,insanlıktan çıkana kadar çalıştığımda....
Kısa,sade bir teşekkür...
Ama en önemlisi de kötülenmesin...Hadi takdir etmeyeceksin,en azından kötülemeyeceksin de...
Hayat felsefesi...
Nereden mi çıktı bunlar?
Hiiççç :)
Sevgiler,
Fit.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder