Anne olmak...

11 Nisan Pazartesi..
Nedendir bilinmez sabah saati 7'ye kurmuşum,malum işim gücüm yok.
Kalktım lavobaya gittim ve bir baktım nişan geldi..
Nişan nişan dediklerini hep merak etmişimdir,adet kanamasının az biraz hafifi.
Ben nedense bir anda panik olarak,Talat'a aradım,işe arabayla gitmesini heran her şey olabileceği sinyallerini verdim.
Beş dakika sonra bir baktım kalkmış gelmiş,merak etmiş.
Ogün işe gitmedi.
Annem ve kayınvalidem kahvaltıya geleceklerdi,biz de bir şey belli etmemek için çok uğraştık,çünkü ne zaman ne olacağını bilemiyorduk.

O gün bütün gün evdeydik,ne olacak diye bekleyerek geçirdik.Ben gittim fönümü çektirdim,e doğuma gideceksem hazırlıksız olmamalıydım :)
Çantamı kapattım umarım her şeyim hazırdır.
Annem Mordoğana gitti,ısrar ettim gitmemesi için ama tabi hiç bir şey bilmediği için günü birlik gitmeye karar verdi.
O arada doktorumu ve ebemi bilgilendirdiğim için,ebe sürekli arayıp son durum bilgisi alıyordu ve sonunda sen bugün değil yarın doğurursun diye kapattık telefonu :)
Garip bir duygu,çünkü internette nişan geldikten sonra 24 saatte de doğum olabilir,1 hafta içinde de olabilir diyordu.Ama nedense aynaya baktığımda kendimi bir garip hissettim,biraz yorgun ,biraz soluk...
Talat'la bugün bir şey olamayacağına karar vererek yattık.

12 Nisan Salı
02.00
Eveeeet sanırım beklenen an geldi.Bir anda karın ağrısı ile kalktım,sanırım bir şeyler oluyordu...
Salona geçtim,saate  baktım ve sürekli okuduğum gibi sancı sıklığını saymaya başladım.
Hayır bir şeylerde yanlış yapıyor olmalıydım.3 dakikada bir görünüyor sancı sıklığı ama benim okuduklarımdan bildiğim,sancılar yarım saat,15 dakika ,10 dakika ,5,3 gibi azalarak gitmeliydi.Bir an panik oldum,yatıp uyumaya çalıştım olmadı.Sancılar fenaydı.

Salon koltuğunda başladım sallanmaya.Sanırım bu yöntem iyi geldi,tekrar bir sancı,tekrar sallan,tekrar bir sancı şimdi banyo zamanı..Banyoda istediğim gibi olması,sancı girince dayanamıyordum,suda rahatlatmıyordu.

Açtım interneti,başladım pozitif doğum araştırmaya ,okudukça rahatlayacaktım sanki.Kim neler yapıyor,sancıyı nasıl karşılıyor,hayır eğitim de almıştık,merdiven in-çık,banyoya gir,plates topunda zıpla,kocanın boynuna sarıl sallan...
Saat 2'den 4.30'a kadar dayanabildim ama artık böyle olmazdı.Gittim Talat'ı kaldırdım,ve evdeki yıkanan halıları sermemiz gerektiğini söyledim.Evet o anda bile tek derdim serilmesi gereken halılardı.Sanırım ruh hastası olduğum doğru...Talat bir yandan halıları sererken,bir yandan sancım geldiğinde belime masaj yapıyordu.Evet yöntemi bulmuştuk,bu beni rahatlatıyordu.Sancı 3 dakikada bir geliyor 40-50 saniye sürüyordu,yorucu bir süreç.

Sonrasında Vildan ebeyi aradım,evde 9.30'a kadar beklememizin iyi olacağını söyledi.O arada banyoda 3 defa suyum geldi.
Saat 9.30 olmuyordu ama en büyük avantajım gittiğimde açılmam fazla olacaktı ve bu süreci evde geçiriyordum.
Talat bir yandan evle ilgileniyor,bir yandan benimle ilgileniyor,bir yandan da fotoğraflarımızı çekiyordu.O an anladım ki,insanın kocasının desteği bir başka..
Saat 7 gibi ablama,annem,kayınvalideme haber vermeye başladık.
Kayınvalidem dayanamayıp geldi ama benim gözüm kimseyi görmüyordu...

Saat nihayet 9.30.Kalktık hemen Egepol'e gittik,arabaya gidene kadar bile sancı girdiği için çok kötü hissediyordum kendimi.Arabaya giderken valizi götürmemize biri yardım etti ay nasıl dua ettim.Arabada sanırım 20 m uzaklıktaydı ama bana 200m gibi geldi.Hele arabaya binip Egepol'e gitmek!!! Yolda sürekli yavaş diye bağıran ben.
Egepolü seçtiğimiz için o an çok mutlu oldum,daha uzak bir hastane olsa sanırım dayanamayacaktım.

Hastaneye varınca Vildanı aradık 4.kata çağırdı bizi,oradaki görevliler 6.kat dedi ve beni tekerli sandalyeye oturtmak istedi.Ben oturamayacağımı söyleyip yine yürümek istedim.Talat arabayı park ederken sağolsunlar beni 6.kata götürdüler.
Talat geldi ve 4.kata ineceğimizi söyledi.
Ben o sancıları çekerken bir de fönlü saçım ve elbisemi de eksik etmedim :)
Vildan bizi gördüğünde ben mola vermiş Talat belime masaj yapıyordu.
Beni odaya aldı ve çatı kontrolü yaptı.Korktuğum an gelmişti ama olsun kaç saattir sancı çekiyordum ve açılmam fazla olacaktı.Vildanın 2cm demesiyle o an dünyam yıkıldı.Bu kadar saat sancıyı boşa çekmiş olamazdım.Vildan yürümemiz gerektiğini ve sıcak suyla duş almamın iyi olacağını söyledi.Ne mümkün,iki adım atıyorum sancı geliyor,iki adım sancı...

Vildan tekrar kontrol ettiğinde sanırım iki saat geçmiş ama açıklık sadece 3cm olmuştu.
Bu böyle devam edemezdi.Vildan epidural isteyip istemediğimi sordu.Tabi ki doğal doğum istiyordum ve epidural olmamalıydı.Ayrıca doğumla ilgili en büyük korkum epidural değil miydi? Ya sakat kalırsam,ya felç olursam?
Ama vildanın önerisi artık takmamız gerektiği,açılmayı yavaşlatsa bile benim dinlenmem gerektiği yönündeydi.Ben de mecburen tamam dedim.Öncesinde damar yolu açıp,serum taktı,daha sonra ameliyathaneye gittik,epidural takacak anestezist geldi,çok tatlı bir kadındı.Vildan beni omzuna yatırdı neysek korktuğum gibi değildi.Bir doz verdiler ve sancının hafiflemesi ile ben biraz dinlendim.

Sonra tekrar sancı,tekrar bir doz daha.Epidural çok etki etmemişti,8cm'e kadar açılma vardı,normalde daha uzun sürüyordu.
Derken biz 8cm'de 3 saat takıldık,ilerleme olmuyordu,sancım vardı ve artık epidural doz yapmak istemiyorduk.Soğum esnasında ıkınma için gerekli olan günü kesmemesi için o sancıyı çekmem gerekiyordu.3 dakikada bir olan sancı 2 dakikaya düşmüştü.

Annem,ablam ve kayınvalidem üst katta doğumdan sonra gideceğimiz odada bekliyorlardı bizi,odayı süslemişlerdi bile.Biz o esnada sürekli koridorda volta atıyor ,herkesin umutsuz bakışlarınız izliyorduk.

Benimle beraber aynı kata gelen 3 kişi doğum yapmış(sezeryan) ben hala volta atıyordum :)
Hemşireler sezeryan olacağım yönünde tahminler yapmaya başlamıştı bile.Neyseki yanımda Vildan ve Talat vardı,ikiside çok büyük destekçimdi.Ama şimdi de kalp atışlarını yarıya düşmüştü ve bizde bir panik anı.Vildan Burak beyi arayıp sürekli bilgilendiriyordu.
Bu kadar sancı çektikten sonra artık sezeryan olmak istemiyordum.Saat 18 sularında benimde umudum gitmeye başladı ama ben oğluma çok güveniyordum ve bunu başarabileceğimize inanıyordum.
Bana baskı olmaya başlamıştı,artık sanırım yolun sonuna geldik.Vildan son kontrolü yaptıktan sonra,Oley diyerek odadan çıktı,artık olmuştu,Sarp yola girmişti.

Talat,ben ve Vildan ameliyathaneye çıktık.Asansörde dayanamıyordum sanki hemen gelecekti.Oysa ki saha doktor bile gelmemişti.Ameliyatheneye girdik,Vildan önce idrarı boşalttı ve Talatı içeriye aldı.O an Burak beyde geldi,her şey hazırdı.Çok heyecanlıydım,hem bir an önce gelecek gibiydi hem de başaramayacak gibiydim.O an başladım ıkınmaya.1-2-3 ve 4. kez üst üste istiyorlardı.Hayatım boyunca hep kabızlık problemim oldu ama hiç ıkınma nedir bilmiyorum.4 kez üst üste yapamıyorum.Vildan ve Burak bey karnımdan baskı yapmaya başladılar ama kaslarım çok güçlüymüş o yüzden bu da işe yaramıyordu.

O an hem ikinci çocuk istemediğimi hem de başaramayacağımı söylüyordum.Vİldan Talata sargı bezi paketi verdi ve başımda beni yelpazelemesini istedi.Yine başlıyorduk,1-2-3 ve 4. gelmiyordu.
En sonunda kivi diye bir vakum aleti kullanmaları gerekebileceğini söylediler.Hayır böyle bir şey istemiyordum,o zaman tüm gücümle itmem gerekiyordu.1-2-3 ve 4...Saçları görünmüştü,Talat saçlarını görmüştü bile.
Bense kendimi patlayacak gibi hissediyordum,Vildan da sıcak su ile destek veriyordu ve beni çok rahatlatıyordu.
Tekrar 1-2-3 ve 4 .evet olmuştu.İçimden bir şey kayıp gitmişti bile...O sırada Talat şaşkınlıktan hala sargı bezinin paketini sallıyor bir yandan da gözyaşlarını hakim olamıyordu.Hayatımda ilk defa Talatın gözlerinden yaş gelirken görüyordum belki ama o an kadar muhteşem bir sahne olamazdı,olmamalıydı...

Vildan hemen Sarp'ı havluya sardı ve kucağıma koydu,32 yıldır böyle bir mutluluk böyle bir güzel duygu yaşamadım ben.Talat fotoğrafını çekti ve gösterdi,bizim bir oğlumuz olmuştu,hem de tam istediğimiz gibi normal doğumla.
O sırada hiç istemediğim epizyo muhabbeti dönüyordu evet 4 cmlik mis gibi bir dikişim vardı ama estetik dikiş dikeceğini ve hiç farketmeyeceğimi söyledi.O an benim için tek önemli şey oğlumuz ve çekirdek ailemizdi....

Saat 7.28 ve Sarp hayatımıza katıldı.Doktor kontrolü yanımızda Talat'in kontrolünde yapıldı.3.400g. ve 50cm...İnanılmaz ama gerçek.Aldığım 7 kilonun yarısı Sarp'tı...
Ben yürüyerek çıkmak istesemde,Satp'ı kucağıma verdiler ve sedye ile çıktık.O an anlatılmaz ve yaşanırdı.Sonuna kadar yaşadık.
Beklediğimiz 9 ay bitmiş ve oğlumuzu sağlıkla kucağımıza almıştık.İyi ki bizi seçmişti,iyi ki oğlumuz olmuştu..
Odaya geçerken annem,ablam,kayınvalidem karşıladı bizi.Ablam ameliyathane kapısında beklediği için biraz kötü olmuştu ama hepimiz çok mutluyduk.
Allah isteyen herkese nasip etsin.

Ben Talat ile evlenerek,hayatımın doğru insanını buldum,ve Sarp hayatımıza gelerek bizi gerçek bir aile yaptı.Umarım Sarp'ta ,bize geldiği için,bizim oğlumuz olduğu için hayatının sonuna kadar mutlu olur...

Fitnat.