Eren & Ozan...

Bu aralar hem toromanı yazdık buralara ama benim 7/24 gündemimde olan iki tane daha toraman var hayatımda.
Eren & Ozan.
İnsanın hayatındaki en güzel şeylerden bir tanesi,bir kardeşi olması derim hep,birden fazla kardeşi olanlara hayat ne güzel tabi ki,o yüzden kısmetse doğacak çocuğumun bir kardeşi olsun çok istiyorum (ilki doğmadan ikinciyi düşünmekte nasıl bir cesaretse :)

Ablam hayatımın hep odak noktası oldu.Hayatta kimi zaman aynı evde,aynı odadayken,kimi zaman aynı ülkede bile olamadık ama olsun hayatımda var olduğunu bilmek bile şahane bir duygu.
Şu sıralar şanslıyız,her gün görüşemesek de en azından aynı ilde aynı semtte olmak bile güven veriyor insana.
Gelelim kuzumun kuzusuna.Teyze olmak bana hep çok farklı gelmiştir,belki de 5 tane teyzem olduğu ve halam olmadığı için ama hep bir sıcaklık vardır teyzede.
En çok da kendim teyze olunca anladım tabi ki :)
Seneler önce bir yerde okumuştum,insanın evladı olmadan yeğeni olduğunda onu da evladı yerine koyup en az o kadar çok seviyor diye.
Bu cümleyi Eren doğunca daha iyi anladım,hayatım değişti sanki.
İlk doğduğu ilk kucağımıza aldığımız an,anlatılamazdı.Sürekli onu göresim geliyordu.
2.5sene boyunca sürekli ağlasa da sevimliliğinden hiç bir şey kaybetmedi.
Ablam zaman zaman ona olan sevgimi çok abartı buluyor ve anlam veremiyordu,nasıl bu kadar seversin diye.
Baktıkça bakalım geliyor ve zaman zaman içime alasım geliyordu.

Derken bir kaç sene geçti ve ablam hamile olduğunu söyledi.O an dünyam yıkıldı  ve ağmaya başladım.Sanki Erenin de dünyası yıkılacak ve o bir kenara atılacak gibi geldi bana.Nasıl olurdu böyle bir şey hani Eren bizim bütün dünyamızdı,ikinci nereden çıkmıştı.Nasıl bir ruh haline bürünebildiysem,ben ki kardeşim önemini bu kadar vurgulayan insan birden panter Emel kesildim.
Zaman geçtikçe kabullenmeye başlayıp,aslında ne kadar güzel bir haber aldığımızı anladım.

Ne zaman ki Ozan doğdu,aslında hayatımızın ve sevgimizin ikiye bölünmediğini,katlanarak arttığını gördüm.Daha tecrübeli,daha tahammüllü ve daha sevgi yüklüydük.
Artık Erenimin de bir kardeşi vardı,hayatta hep bir desteği.

Eren bir yaşında;


Ozan yeni doğunca;



O kadar çok fotoğrafları var ki,tek pişmanlığım onlar için bir defter hazırlamamışım,kenrıya notlar yazmamışım,dönüp bakınca bir sürü şeyi unuttuğumu farkedip üzülüyorum.
En azından fotoğrafları var ama yaptıkları ile ilgili anılarımızda olsa fena mı olurdu.

Şimdi benim yavrum geliyor ve ablam teyze oluyor,o da en az benim kadar heyecanlı.
Tek farklı yanı o önce anne,sonra teyze oluyor.Mutlaka bizim evladımızı da çok çok sevecek ama benim yeğenlerimi sevdiğim gibi değil,bir tık farklı olacak.

Bakalım bizim büyük sıpalar küçük sıpayı görünce neler yapacak,neler hissedecek.En büyük isteğim,hep çok yakın olsunlar,hep birbirlerine destek olsunlar ve sevsinler.
Çünkü ben ablamı,desteğimi çok seviyorum ve her zaman yanımda hissediyorum.

NOT: Küçük olmaz her zaman paha biçilmez.
Ne demişler,evin büyüğü olacağına,git dağın domuzu ol daha iyi :))))

Sevgiler,
Fit.