Bu aralar sanki bende sürekli bir hayal kırıklığı,nedeni belli belirsiz.
Evet belli olanlarda var,belirsiz olanlar da.
Belirsiz olanları hormonlara mı bağlamak lazım bilemedim.
Ben ki sürekli pozitif düşünen bir insan olmaya çalışırım,bu aralar hep bir olumsuzluklar silsilesi aldı başını gidiyor.
Rüyalarımdan etkileniyorum çünkü çok iyi rüyalar gördüğüm söylenemez.
Halbuki uzun zamandır Sarpla birlikte hep Polyanna modunda geziyorduk.
Geçen hafta 8 Marttaki Agathe konser biletini gördüğümde dünyam başıma yıkıldı resmen.Abartıyor muyum? Bence hayır,çünkü uzun zamandır gitmek istediğim bir konser ve İzmir'e gelebileceğini hiç düşünmemiştim.
Doktor hayal kırıklığını anlatmıyorum artık tekrar tekrar,yeterince üzdük kendimizi.Her işte bir hayır vardır diye avutuyorum kendimi,bira züğürt tesellisi gibi olacak ama.Maddi açıdan bizi yeni bir doktor biraz sekteye uğratacak ama şuan her şeyden önemlisi Sarp'ın sağlığı ve tabi kendi konforumu da düşünmüyor değilim.Doğumun iki şeklinden de evet çok korkuyorum ve kendimi alıştırmaya çalışsam da çok etkili olamıyorum şimdilik.Bunu kimsenin anlamasını da beklemiyorum aslında,o yüzden çok dile getirmeyi tercih etmiyorum.Ama yine de inanıyorum,güzel ve sağlıklı bir doğum olacak ve biz Sarp'ımıza kavuşacağız.Çok ilginç bir duygu,zaman azaldıkça,korku artıyor.
Diğer yandan korkuyla orantılı heyecan da artıyor.
Gelelim iş kısmına.Mart sonunda izne ayrılacak olmam (hali hazırda 5 hafta çalışabilir raporu aldım) yüzünden her şey üst üste geliyor sanki.Bitmeyen iş yapmışlar,aklım kalsın istemiyorum burada.Ben yokken de işler yürüsün istiyorum,ne kadarı mümkün olur onu da bilemiyorum.Evet evden de takip edeceğimi biliyorum,ki etmeden duramam muhtemelen umarım her şey güzel olur.
İçimde ara ara sıkıntı.Geçen gün Born to be wild dinledim ve hemen bu şarkıyı Sarp'a hediye ettim.Bundan sonra her dinlediğimde Sarpla beraber oluruz inşallah.
Hepimizin hayal kırıklığı yaşamadığı çok güzel günler gelsin kısa zamanda.
Sevgiler,
Fit.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder